Hayata Yeniden Başlamak

Unutmayın!!! “Yarın, hayatınızın geride kalan ilk günüdür” M.TWAIN

Yeni hayat, hayata yeniden başlamak, yeni başlangıç yapmak, yeni hayat kurmak nasıl başlık atılırsa atılsın isteyerek yada istemeyerek bir yeri, bir şeyleri terk etmeyi barındırıyor bu ifadeler.

Yeni hayata başlamak için ölmek gerekiyor, öyle ya ölmeden yeniden yaşamaya başlamak mümkün mü? Ölümün pek çok farklı biçimi var. Sadece bedenin kullanım dışı kalması ifade etmez ölümü. Kimi zaman ölümden daha acı vericidir yaşamak, keşke ölseydim de bunları görmeseydim diyeni çok görmüşsünüzdür. Hayat (canlılık) devam ediyordur, yürüyen ölüler gibi.

“Unutma, yaşamak için ölmelisin.”

Büyük bir felaket, çok yakın birinin kaybı, sürgün, zorunlu göç, savaş, iflas, büyük bir sağlık sorunu gibi her şeyin anlamsız hale geldiği anlarda ölmüştür insan. Süreci iyi yönetemezse bedeni yaşıyor olsa da ömrünün sonuna kadar bir ölü gibi yaşayacaktır.

Hayata yeniden başlamak için dibe vurmak sonra son bir hamle ile yukarı çıkmak gerekir. Bu gücü bulamayanlara dalgıç deyimi ile çimlenme desteği gerekir. Fedakar, uyanık, canlı dostlar gerekir tek başına yüzeye çıkamayanlar için, kalan havasını seninle paylaşacak kadar fedakar. Zamanında çıkamazsa ya ölecek ya da ağır hasarlar alarak çıkacaktır yüzeye.

Kimi zaman ardarda gelir belalar,

“feleğin bir kuşu var / cırnağı demirdendir”

dayanamaz insan

“kahpe felek sana ne ettim neyledim / attın gurbet ele parelerimi”

adını koyamadığı ne olduğunu bilemediği bir feleğe sitem eder de cevap alamaz.

Yaşadığı ilk darbe sonrası şoku atlatıp kendine geldiğinde, daha acı hissedebildiğinde yeniden başlamak isteyecektir. Yeniden başlamak için bir neden bulmalıdır kendini. Henüz ölmediğine göre daha görecek günler vardır. Gelirken sormadılar bu dünyaya gelmek ister misin diye, her şeye rağmen gitmek de elimizde değilmiş.

Şimdi toparlanma zamanı, bir mucize beklemeden yeniden başlamaya, tek gerekçemiz yaşıyor olmamız.

Kaybettiğimiz neyse artık onu aramadan başlamak yeni hayata. Her canlı doğduğu yere özlem duyuyor biz de kaybettiklerimizi arıyoruz. Evimizi, işimizi, arkadaşımızı, dostumuzu, şehrimizi arıyoruz. Aradıklarımızın hasreti ile yeniden başlamak hayata. Hani diyorlar ya hayatın kendi başına bir anlamı yoktur, ona biz anlam yükleriz. Şimdi bir anlam yüklemenin yeni hedefler belirlemenin tam sırası.

Felaketlerden, kayıplardan sonra her bir insanın anlamış olduğunu sandığım bir gerçek var, sahip olduğumuzu sandığımız hiçbir şey bize ait değil, emanet olarak verilmiş. Bu gerçek bizi paylaşıma götürmeli, geçmişte biriktirip vermediğimiz ne varsa geçip gitmiştir, ancak paylaştıklarımız kalmıştır.

İnsanlığın yaşadığı sorunların büyük çoğunluğu paylaşım sorunu. Savaşlar, ardından gelen açlık, kıtlık, sürgün, göç hep paylaşım kavgalarının sonucu. Yüksek idealler peşinde koşmak, dünyayı kurtarmak değil birey olarak bize düşen. En yakınımızdan başlayarak neyimiz varsa, neye gücümüz yetiyorsa onu yapmak, budur hayatı anlamlı kılan.

“Malınızdan mülkünüzden verirken pek fazla bir şey vermiş sayılmazsınız.

Gerçekten vermek kendinden vermektir.

Çünkü mal mülk, bir gün gerekir endişesiyle alıkoyup sakladığınız şeylerden başka nedir ki?

İstenince vermek iyidir fakat istenmeden, ihtiyacı anlayıp da vermek daha iyidir;

Ve eli açık olanlar için, alacak olanı aramak vermekten daha büyük bir sevinçtir.

Sanki alıkoyabileceğiniz bir şey var mı?

Tüm sahip olduklarınız bir gün verilecek;”

Halil CİBRAN

Evet, tüm yaşananlar ne kadar yıpratıcı olursa olsun, yeni bir başlangıç için bir fırsattır aynı zamanda.

Unutmayın!!! “Yarın, hayatınızın geride kalan ilk günüdür” M.TWAIN

Mehmet KILINÇ